زندانی برایم ساخته اند به بزرگی این دنیا و این جا سلول انفرادی است ।
و من اسیری به شماره ای نامعلوم
که گویا گم شده است .
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
ناگهان زیر پایم چاهی دهان گشود !سقوط کردم.چاه "ویل " بود .ویل،"وای "!ناگهان روزنه ای از زیر ،پدیدار شد.روزنه ای بر سقف آسمان این جهان.لحظه ای گذشت و لحظاتی.به زمین افتادم.پیرامونم را نگریستم.باز کویر ! خلوت و هولناک و بی کس ! و من پرنده ای مجروح ،در قلب تافته ی کویر !
پستها
بايگانی وبلاگ
-
▼
08
(45)
-
▼
مارس
(15)
- موجها خوابیده اند آرام و رام،طبل طوفان از نوا افتا...
- به سررسید چند سال پیش سفر کردم .نوشته های تقریباً ...
- "حادثه " گاه آنقدرها هم بزرگ نیست که اطرافیان می ن...
- می دانیم که نباید گذشته گرا بود .باید به فرداها ان...
- من ندارم سر یاًس زیر بی حوصلگی های شب ، از دورادو...
- این دل سنگ و این همه مهربانی !این دل نرم و این هم...
- زندانی برایم ساخته اند به بزرگی این دنیا و این جا ...
- 1169سال است که منتظریم و چشم براه و تو هنوز ...در ...
- شاخصه های " مدرسه ی بدون دیوار " در یک نمونه Al...
- شب شد . من خسته از خستگی ها سر بر بالین نهادم و خ...
- وه چه شب های سحر سوخته من خسته ...
- بالاخره رسیدم ।دویدم و دویدم سر کوهی رسید...
- دیوار
- حرفهای نگفتنی
-
▼
مارس
(15)
دل مشغول ها
- یادداشت های منیرو روانی پور
- کتاب و نشر الکترونیک ایران
- چلچراغ
- پرستاران
- نینا شاهرخی
- معماری و شهرسازی
- معماری
- مرکز دانلود مهندسی عمران و معماری
- مدیریت اجرایی و MBA
- شیرین عبادی
- سحر فکردار
- روزنامه اعتماد
- راز سکوت
- دکتر علی شریعتی
- دنیای لیلی
- خاطرات من و بابام
- حضور خلوت انس (عباس معروفی)
- تالار گفتگوها
- بهرام رادان
- اهدای عضو
- آیگاه
- sanuy
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر